قرآن ذکر است... «ذکر» وسیلهی ارتباط است؛ ذکر یعنی یاد؛ شما اگر یادتان بود ارتباط برقرار میکنید با هر کسی... اگر میخواهیم با خدا ارتباط داشته باشیم... باید به یادش باشیم؛ اگر یاد رفت، غفلت حاصل خواهد شد... «غفلت» نقطهی مقابل «ذکر» است. [بیانات رهبر انقلاب در محفل انس با قرآن کریم؛ ۱۴۰۱/۱/۱۴]